Bóg staje się małym dzieciątkiem. Łagodzimy jak tylko możemy wymowę Wcielenia przedziwnej zamiany Boga i człowieka. I stał się człowiekiem. To znaczy, że nieskończony wyznaczył sobie granice. Że niepojęty Bóg stał się jednym z nas. Że niedostępna światłość przyszła na świat w Judei, a czy w naszych sercach?
„Słowo stało się ciałem” (J 1, 14). Więc mamy prawo, by przyjść do Niego, jak przed trzema tysiącami lat wszystkie pokolenia Izraela przyszły do Dawida w Hebronie, i powiedzieć Mu: „Oto myśmy kości Twoje i CIAŁO! Panuj nad nami!” (por. 2 Sm 5, 1).
Mamy prawo postawić Bogu przed oczy nasze z Nim cielesne pokrewieństwo i powiedzieć Mu: Jesteśmy Twoim CIAŁEM, nie wyrzekaj się nas! Weź za nas odpowiedzialność! Jeszcze raz uznaj nas za swoich! Bądź nam królem. Uwierz w sens swojej władzy nad nami.
Święta Bożego Narodzenia to nie tylko symbolika choinki, opłatka, wieczerzy wigilijnej czy kolęd. Te piękne i uroczyste tradycje domu rodzinnego, pewne zapachy i śpiewane kolędy wspomina się do końca życia. Zwyczaje związane z Bożym Narodzeniem wydają się nam tak bardzo nasze, tak polskie, że często zapominamy, że mały Jezus nie narodził się u nas w wiejskiej stajence, tylko w grocie w Betlejem. Moglibyśmy wymieniać w nieskończoność te nasze zwyczaje i symbole związane z obchodzeniem świąt. Jak widać, symbolika Bożego Narodzenia jest bogata i zdumiewająca. Warto, więc w tych dniach nad nią przez chwilę pomyśleć, by dać się oczarować wymowie tego wydarzenia. Nie dajmy się zwariować i „uczcijmy to święto nie jarmarcznie, lecz po Bożemu, nie na sposób świecki, lecz nadziemski”, – do czego już w IV w. zachęcał wiernych św. Grzegorz z Nazjanzu (Mowa 38, 4).
Epilog
Hejnał wszyscy zaśpiewajmy,
Cześć i chwałę Panu dajmy,
Nabożnie k’Niemu wołajmy.
Mocny Boże z wysokości,
Ty światłem swej wszechmocności
Rozpędź piekielne ciemności.
Jużci ona noc minęła,
Co wszystek świat ucisnęła,
A początek z grzechu wzięła.
Na to Boży Syn jedyny,
By ciemności zniósł i winy,
W żywot wstąpił świętej Panny.
Temu Bóg dał nas w opiekę,
By czartowską zniósł z nas rękę
I piekielną odjął mękę.
Ten łaskawie nas przyjmuje,
Z wiecznych ciemności wyjmuje,
Światłość zbawienną gotuje.
J23
