Jasielski oddział sanepidu jest inicjatorem i organizatorem porównań w zakresie oznaczania stężenia tlenku węgla na stanowiskach pracy.
– Temat cichego „zabójcy”, jakim jest tlenek węgla, jest u nas priorytetem, dlatego że jeżdżąc w pogotowiu ratunkowym widzę w mieszkaniach zatkane kratki wentylacyjne. Ludzie nie zdają sobie sprawy z niebezpieczeństwa, które sami prowokują. Dlatego uważam, że nagłaśniania tego problemu nigdy nie jest za dużo – mówi lek. med. Dariusz Pomprowicz, Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Jaśle.
Co roku na terenie powiatu jasielskiego dochodzi do kilkunastu zatruć tlenkiem węgla, z których niektóre kończą się śmiercią. Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Jaśle monitoruje wszystkie zgłaszane przypadki zatruć, łącznie z kontrolnym pomiarem stężenia tlenku węgla w mieszkaniach oraz służy pomocą w przypadku podejrzeń dotyczących jego obecności w pomieszczeniach.
Objawy zatrucia tlenkiem węgla
Przy lekkim zatruciu możemy odczuwać mdłości, wymioty, ogólne zmęczenie i osłabienie. Przy średnim: nasilający się ból głowy, senność, zaburzenia świadomości i równowagi, trudności z oddychaniem, przyśpieszony oddech, zaburzenia rytmu serca. Przy ciężkim: drgawki, utrata przytomności. Osłabienie i znużenie, które czuje zaczadzony oraz zaburzenia orientacji i zdolności oceny zagrożenia, powodują, że jest on całkowicie bierny (nie ucieka z miejsca nagromadzenia trucizny), traci przytomność i – jeśli nikt nie przyjdzie mu z pomocą – umiera.
Jak pomóc przy zatruciu tlenkiem węgla? Należy natychmiast zapewnić dopływ świeżego, czystego powietrza, jak najszybciej wynieść osobę poszkodowaną w bezpieczne miejsce, na świeże powietrze, rozluźnić poszkodowanemu ubranie – rozpiąć pasek, guziki, ale nie rozbierać go, gdyż nie można doprowadzić do jego przemarznięcia, wezwać służby ratownicze (pogotowie ratunkowe – 999, straż pożarna – 998 lub 112); jeśli po wyniesieniu na świeże powietrze zaczadzony nie oddycha, należy niezwłocznie przystąpić do wykonania masażu serca i sztucznego oddychania.
Należy pamiętać, że tlenek węgla w statystykach zatruć zajmuje trzecie miejsce po zatruciach lekami i alkoholem.
Czujka może uratować życie
Warto w domu lub mieszkaniu zainstalować czujkę dymu oraz czujkę tlenku węgla. Podstawową funkcją czujki tlenku węgla jest wykrywanie czadu i generowanie sygnałów alarmowych w sytuacji wykrycia jego nadmiernego stężenia w powietrzu. Podnosi ona poziom bezpieczeństwa w pomieszczeniach, zmniejsza ryzyko zaczadzenia, pozwala na szybką reakcję w sytuacji zagrożenia życia.
Tego typu czujki powinny znaleźć się w pokojach z kominkiem lub piecem kaflowym, w pomieszczeniach z kuchenkami gazowymi, w łazienkach z gazowymi podgrzewaczami wody, w kotłowniach, garażach, warsztatach. Czujka odpowiednio wcześnie zasygnalizuje niebezpieczeństwo, wydając bardzo głośny dźwięk. Nawet śpiącego sygnał ten potrafi obudzić i postawić na nogi. Mamy wtedy szansę na opuszczenie zagrożonego obszaru. Nie należy montować czujek przy oknie, kratkach, przewodach wentylacyjnych czy w miejscach zbyt zawilgoconych.
Anna Moraniec
