Tradycja święcenia potraw sięga XIV wieku. Wtedy obrzędowi święcenia poddawano wszystkie potrawy znajdujące się w domu: chleb, wędliny, ryby, sól, ocet, ciasta, napoje. Święcono również zwierzęta.
Ksiądz odwiedzał poszczególne domy i skrapiał wodą świeconą wszystkie potrawy, całe domostwo. Później zaczęto przywozić wielkanocne potrawy do Kościoła. Jednak z ilości przywożonych produktów nie zrezygnowano.
Ponadto przyjął się zwyczaj, że gospodarze zabierali do domu wodę święconą, którą następnie skrapiano nakryty stół.
Dopiero później koszyczki ze święconką miały charakter symboliczny a poświęcone produkty spożywano podczas niedzielnego, świątecznego śniadania.
Najważniejszym elementem święconki są jaja symbolizujące zmartwychwstanie. Równie ważne są: kiełbasa oznaczająca koniec Wielkiego Postu, sól symbolizująca nieśmiertelność i chrzan, który ma przypominać o męce Chrystusa. W koszyczku musi znaleźć się także chleb – znak braterstwa. Nie może zabraknąć też baranka, masła, ciasta (najczęściej babeczki).
Tradycyjnie święconkę przyozdabia się bukszpanem symbolizującym zbawienie.
Kuba Kowalczyk
Jaslonet.pl
– – –
Wiecej w tym wszystkim tradycji niż prawdy.Co lepsze bedą te święconki od nie święconek?
Ten na ostatnim zdjęciu został naznaczony ;D
A tak serio to zwykłą wodą pokropić sobie sam moge i wyjdzie na to samo co w przedstawionych powyżej instytucjach.
Szkoda że skarbówka nie może tak podatków obniżyć…